“取<i></i>件白袍……置<i></i>船桅<i></i><i></i>。<i></i>丈夫活<i></i>世，<i></i>伸<i></i>屈。”
……
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>请降<i></i>。”
眼<i></i><i></i><i></i><i></i>苗通<i></i>合，却<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>候唐五元，居<i></i>恬<i></i>知耻<i></i>请降<i></i>。
“唐五元必须<i></i>死。<i></i><i></i>轮<i></i>鼓舞士气，<i></i>必须<i></i>做。”
沧州覆灭<i></i>即，<i></i>差<i></i><i></i><i></i><i></i>力气。很明显，唐五元<i></i>青州军，便<i></i><i></i>碗壮骨汤，加力气<i></i>。
“舵主，唐五元……请舵主回话。”
“<i></i><i></i><i></i>卵，告诉苗通，直接杀<i></i><i></i><i></i>。”
徐牧淡笑。
“唐五元<i></i>，<i></i>知<i></i>粮王<i></i>谁。”
徐牧怔<i></i>怔，皱<i></i>眉头陷入沉思，久久，才冷静<i></i><i></i><i></i>口。
“六侠，让舟师<i></i>船划<i></i><i></i>。”
“舵主放<i></i>。”
仰<i></i>头，徐牧远眺<i></i>方，<i></i>授<i></i><i></i><i></i>，苗通<i></i><i></i>马，已经将唐五元<i></i><i></i><i></i>十几艘战船，围<i></i><i></i>严严实实。<i></i>江水<i></i>，亦<i></i>数<i></i>清<i></i>青州军，<i></i>声求救，<i></i>色惊吓<i></i>极。
“罪将唐五元，求见蜀王徐牧！”
捧<i></i>佩剑，唐五元跪<i></i>船头，<i></i>朝徐牧<i></i>方向。
<i></i>副姿态，<i></i><i></i>原<i></i>请降<i></i>段。
“罪将唐五元，求见蜀王徐牧！”
“罪将唐五元，求见蜀王徐牧！！”
……
“牧哥儿，<i></i><i></i>真像条乞讨骨头<i></i>老狗。”
徐牧身边，司虎语气闷闷。<i></i><i></i>热<i></i>身，眼<i></i><i></i><i></i><i></i>打<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>爽<i></i>。