马毅<i></i>边，按<i></i><i></i>先<i></i>计划，<i></i>做牵制<i></i><i></i>。
“云城将军<i></i>边，<i></i>已经休整。”
“六侠，<i></i>公<i></i><i></i>妖<i></i>。”徐牧叹<i></i>气。几<i></i><i></i>雨水，难<i></i>给沧州喘<i></i><i></i>口<i></i>气。
<i></i>旁<i></i>殷鹄，沉默<i></i>点头。半晌，<i></i>犹豫<i></i><i></i>口。
“主公，<i></i><i></i><i></i>件<i></i>儿。”
“怎<i></i>？”
“雨水<i></i><i></i>，许<i></i><i></i><i></i>线逃难<i></i>百姓，聚<i></i><i></i>山<i></i>避雨。离<i></i>营<i></i>约二十<i></i><i></i>山林，聚<i></i>至少千余<i></i><i></i>百姓。”
<i></i>古<i></i><i></i>，刀兵<i></i><i></i>，便<i></i><i></i>百姓流离。<i></i>望州<i></i><i></i>候，徐牧<i></i><i></i>底层<i></i>棍夫，亦<i></i><i></i>此。
“若主公<i></i>喜，怕暴露<i></i>军机，<i></i>便命<i></i>扮<i></i>山匪，将<i></i><i></i>驱走。”
“<i></i>需，<i></i><i></i><i></i>打算，<i></i>军准备<i></i>身<i></i>。<i></i><i></i>六侠，<i></i>先<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沧州<i></i>线<i></i><i></i><i></i>？”
“正<i></i>。妖<i></i><i></i>蛊惑百姓，组<i></i><i></i>肉军。聪明<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>早早逃<i></i><i></i><i></i>。”
“粮草尚<i></i>富余，<i></i>派<i></i>拿<i></i>粮草，与<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
殷鹄怔<i></i>怔，“主公<i></i><i></i>？”
徐牧笑<i></i>笑，“六侠，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>何<i></i><i></i>千余<i></i>难民，<i></i>往<i></i><i></i>跑？”
“山<i></i>避雨？”
“<i></i><i></i>。”徐牧摇头，“<i></i>见<i></i>很<i></i><i></i>难民，<i></i>刀兵<i></i>祸<i></i>始，便<i></i>循<i></i><i></i>安全<i></i><i></i>方，<i></i>路逃命。<i></i><i></i>数千难民，似<i></i>偏<i></i>方向。”
“<i></i>明白<i></i>，主公<i></i><i></i>思<i></i>，<i></i><i></i>难民<i></i><i></i>沧州奸细？”