“韦貂，<i></i>舵主待<i></i><i></i>薄，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>舵主，<i></i>便饿死<i></i>！<i></i><i></i><i></i>，李处，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>秋<i></i>问斩<i></i>牢犯，<i></i>舵主将<i></i>带<i></i>回<i></i>，教<i></i>武功！”
“杨三秋，<i></i>被狗官害<i></i>走投<i></i>路，<i></i>舵主<i></i><i></i>救<i></i>，独挡<i></i>队官军，<i></i>臂<i></i><i></i>留<i></i>伤！”
“尔等，尔等<i></i>逆<i></i><i></i>啊！”
<i></i><i></i>护<i></i>李知秋身边<i></i>老侠儿，声音<i></i>满<i></i>怒火。
“割<i></i>代恩！”韦貂<i></i>色疯狂，割<i></i><i></i>梢长<i></i>，任风吹入江<i></i>。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，几十<i></i>侠儿，亦<i></i><i></i>此<i></i><i></i>。每<i></i><i></i>握剑<i></i><i></i>，皆<i></i>微微<i></i>颤。
“<i></i>舵主，<i></i>先<i></i><i></i>茶汤<i></i>，已经<i></i><i></i>毒——”
李知秋怒吼，白衣拂<i></i>，<i></i><i></i><i></i>长剑，隐约间响<i></i>铮吟，往韦貂<i></i>方向掠<i></i>。
韦貂横剑<i></i>挡——
铛。
长剑破碎，韦貂<i></i><i></i>条<i></i>臂，被连<i></i><i></i>半边肩膀，<i></i><i></i><i></i>削飞。
“沧州给<i></i><i></i>什<i></i>东西，<i></i>敢<i></i>此！莫<i></i>忘，<i></i><i></i><i></i><i></i>侠儿！义字<i></i>头，何敢<i></i>此忤逆！”
李知秋趔趄<i></i>退，咳<i></i>满身<i></i>血。<i></i>件干干净净<i></i>白袍，染<i></i><i></i><i></i>朵<i></i><i></i>朵<i></i>血梅。
“<i></i>舵主，<i></i>保护<i></i>！”先<i></i>怒骂<i></i><i></i>位老侠儿，执剑奔<i></i>，挡<i></i>李知秋<i></i><i></i>。
“<i></i>舵主，<i></i>今<i></i>等尚<i></i>江<i></i>，恐<i></i>况危急——”
老侠儿<i></i><i></i>，脸庞<i></i><i></i><i></i>变<i></i>凶戾，长剑回<i></i>，闪电般捅入李知秋<i></i>腹部。
李知秋怒吼，头<i></i><i></i><i></i>冠落<i></i>，<i></i><i></i>披头散<i></i><i></i>模<i></i>。