转<i></i>身，徐牧轻步往<i></i>走。复煎<i></i>药渣，散<i></i><i></i>呛鼻<i></i>气味，回荡<i></i>整<i></i>医馆<i></i>。
并未停留，<i></i>走<i></i>医馆<i></i>院<i></i>偏房，徐牧才停<i></i><i></i>，<i></i><i></i>叩<i></i>两声。
屋<i></i><i></i>，陈鹊缓缓走<i></i>。
“刚施完针，<i></i>喂<i></i>汤药，贾先<i></i>刚睡<i></i>。徐宰辅莫急，再<i></i>三两<i></i><i></i><i></i>间，脑风便<i></i><i></i>。”
“<i></i>谢神医。”
“<i></i><i></i>帮徐宰辅，<i></i>等<i></i><i></i><i></i>民，<i></i><i></i>愿<i></i>帮忙。<i></i>几<i></i>，<i></i>百姓送<i></i><i></i>鸡蛋，鲜鱼，甚至<i></i>刚挖<i></i><i></i><i></i>参，<i></i>见，民间<i></i><i></i>喜欢徐宰辅<i></i>。”
“徐牧<i></i>愧。”
<i></i>初，<i></i>弃<i></i>朝堂，远离长阳。
“<i></i>愧<i></i>帝<i></i>，却<i></i>愧<i></i>百姓。茶楼<i></i><i></i>书<i></i>，<i></i><i></i>常<i></i><i></i>徐宰辅杀入塞北草原<i></i>壮举，<i></i><i></i><i></i><i></i>几回，<i></i>真<i></i>座<i></i>虚席。”
“乱世<i></i><i></i>百姓，<i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>。<i></i>即便<i></i>活<i></i>，<i></i><i></i><i></i>件很难<i></i><i></i><i></i>。”
陈鹊摇头叹息，背<i></i><i></i>往<i></i>走<i></i>。
徐牧沉默<i></i><i></i>，<i></i><i></i>推<i></i>房门。<i></i><i></i>床榻<i></i><i></i>贾周，已经睡<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>微微<i></i>鼾声。
……
两<i></i><i></i>。
三十余骑<i></i><i></i>影，急急赶<i></i><i></i>回春堂<i></i>。
<i></i>几<i></i>送鱼<i></i>钓叟，<i></i><i></i><i></i>世<i></i><i></i><i></i>寻麻烦，急急抄<i></i><i></i>竹凳，准备干<i></i>娘<i></i><i></i>轮。
“<i></i>傻虎诶，世<i></i>狗<i></i>惹<i></i>！”
吸<i></i>眼泪<i></i>司虎，瞬间变<i></i>脸色，找<i></i>斧头便冲<i></i>医馆。<i></i><i></i><i></i>外头，实则<i></i>半<i></i>熟<i></i><i></i><i></i>候，急忙蹲<i></i><i></i><i></i>，将斧头照<i></i><i></i>块石板，磨<i></i>磨<i></i>。