“主公莫<i></i>忘<i></i>，凉州<i></i><i></i><i></i><i></i>奇<i></i>。<i></i>果<i></i><i></i>猜，<i></i>位奇<i></i>，很<i></i><i></i>已经拜<i></i>董文<i></i>主。”
“凉狐，司马修。”徐牧脸色叹息。
“<i></i>位<i></i>朝惊<i></i><i></i><i></i>凉州新王，已经彻底<i></i>势<i></i>。”
徐牧沉默良久。实则<i></i><i></i>底，<i></i><i></i><i></i><i></i>计划，带兵<i></i>蜀，趁机打<i></i>凉州。<i></i><i></i>惜<i></i>方<i></i>稳，兵卒寥寥，<i></i>何<i></i><i></i>征。
贾周似<i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧<i></i><i></i>思。
“主公<i></i>务<i></i>急，<i></i><i></i><i></i>清剿虎蛮<i></i>重。”
虎蛮<i></i>祸<i></i><i></i>，已经<i></i>蛆附骨<i></i>。虎蛮<i></i>剿，蜀州便算<i></i><i></i>安稳。
“文龙，且<i></i>休息，<i></i><i></i><i></i><i></i>再谈。”徐牧呼<i></i>口气，走近几步，将贾周扶<i></i><i></i><i></i>。
贾周点头，并<i></i>拒绝。<i></i>往<i></i><i></i><i></i>，两<i></i>平静<i></i>往外走<i></i>。
午<i></i>刚至。
送贾周回房<i></i>徐牧，并<i></i><i></i>走回王宫，<i></i><i></i>循<i></i>另<i></i>处<i></i>方向，直直往<i></i><i></i>。
入蜀<i></i><i></i>，<i></i>乍<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>蜀王，<i></i><i></i><i></i>底，<i></i>份危机感，<i></i><i></i><i></i><i></i>减少。
若非<i></i>步步<i></i>营<i></i>性<i></i>，<i></i>早已经死<i></i><i></i>望州。
“<i></i>儿！”
隔<i></i>老远，正<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>徐牧，<i></i><i></i><i></i>被打断思绪。<i></i>抬<i></i>头，便<i></i>见<i></i>三<i></i>老酒鬼，聚<i></i>王宫<i></i>祭祀台<i></i>，喝<i></i>脸色醺红。
依<i></i><i></i>老三<i></i>，蒸糕炊饼花<i></i>米，顶<i></i><i></i>添<i></i>三两<i></i>肉包。
<i></i>活<i></i><i></i>，依<i></i>节俭<i></i>斯，让徐牧<i></i>阵称奇。
“喂，<i></i>走快<i></i>，<i></i>做<i></i>蜀王<i></i><i></i>何！<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>儿！哪怕<i></i><i></i><i></i><i></i>做<i></i>皇帝，老<i></i><i></i>三<i></i>，便<i></i>皇爷爷！”
徐牧懒<i></i><i></i>诸葛瘸<i></i>眼，坐<i></i><i></i>陈打铁身边。陈打铁冷哼<i></i>声，替<i></i>倒<i></i>碗酒，扔<i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>辈，铁骑具装<i></i><i></i><i></i>——”