“<i></i><i></i>。”贾周撑<i></i>身<i></i>，缓缓坐<i></i>，“<i></i><i></i>侯爷<i></i>本<i></i>，<i></i>决计<i></i><i></i>亏待<i></i>主公。”
“军师，若<i></i>给<i></i>三瓜两枣<i></i>，<i></i><i></i>够回本。”陈盛担<i></i><i></i><i></i>口，<i></i>知觉间，居<i></i>真<i></i>贾周称<i></i>“军师”<i></i>。
宛若，<i></i><i></i>已经<i></i><i></i>支强军，<i></i>贾周贾文龙，便<i></i><i></i><i></i><i></i>首席幕僚。
<i></i><i></i><i></i><i></i>肯定，亦<i></i><i></i>份相互扶持<i></i>友<i></i>。
听<i></i>，贾周眼色<i></i><i></i><i></i>容，“放<i></i>吧，<i></i>侯爷<i></i><i></i><i></i><i></i>重<i></i>主公，<i></i><i></i>吝啬<i></i>。”
贾周<i></i>话，让徐牧深<i></i><i></i><i></i>。
“莫非，<i></i>侯爷让东<i></i>走官途？”陈<i></i>桥<i></i>旁，眉头微微皱<i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i>侠儿，救<i></i><i></i><i></i><i></i>百姓，<i></i>非烂疮王朝。
“<i></i><i></i><i></i>知。”贾周犹豫<i></i><i></i>，<i></i>打算接<i></i><i></i><i></i>话题。
“卫丰，<i></i>怎讲？”
“东<i></i>，<i></i>等……<i></i>士，<i></i>管东<i></i><i></i>何，<i></i>听东<i></i><i></i>。”
徐牧揉<i></i>额头。
眼<i></i><i></i><i></i>阵营<i></i>，便<i></i><i></i>眼<i></i><i></i>几<i></i>头领。陈盛<i></i><i></i><i></i><i></i>，脾性<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>庄<i></i><i></i>利益<i></i>重。
<i></i>陈<i></i>桥，<i></i><i></i>王朝深恶痛绝<i></i>，肯定<i></i><i></i><i></i>走官途。
至<i></i>卫丰，属<i></i>冲锋莽将<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>抵<i></i><i></i><i></i>分歧<i></i><i></i>见。
<i></i><i></i><i></i>贾文龙，则复杂<i></i><i></i>，智<i></i><i></i>才，凭<i></i>敢点火<i></i><i></i><i></i><i></i>，混<i></i><i></i>毒士<i></i>名号，肯定<i></i>问题。
<i></i><i></i>，提<i></i><i></i>建议，往往<i></i><i></i><i></i>针见血。
外头风雪呼啸，屋<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>油灯<i></i>映衬<i></i>，<i></i><i></i>头<i></i>向<i></i>徐牧。
徐牧深吸口气。
“今夜且休息，明<i></i><i></i>早，卫丰<i></i>挑五十骑<i></i>，随<i></i><i></i>内城。文龙先<i></i>……”
“主公，<i></i><i></i>。”贾周平静回答，“投效主公<i></i><i></i>，<i></i><i></i>该<i></i><i></i><i></i>。”