“若<i></i><i></i><i></i><i></i>徐<i></i>庄<i></i>遭，便知<i></i><i></i>等<i></i>乱世，东<i></i><i></i>怎<i></i><i></i><i></i>！<i></i><i></i><i></i>东<i></i>怕<i></i>庄<i></i>受冷，<i></i>花<i></i>银<i></i>买<i></i>暖袍，连孩童与老<i></i><i></i><i></i>！”
“月俸<i></i><i></i>涨，<i></i>记<i></i><i></i><i></i>懒汉，<i></i>月变<i></i>勤快<i></i>，领<i></i>八钱月俸。”
“<i></i><i></i>便搭屋，与<i></i><i></i><i></i>住，劳力者<i></i><i></i>月俸。”
“管<i></i><i></i>三顿，三顿呐！<i></i><i></i><i></i>肚汉<i></i>吃撑<i></i>。”
“<i></i><i></i><i></i>善良<i></i><i></i>夫<i></i>。”
……
徐牧揉<i></i>揉头，料<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>候，<i></i>卫丰<i></i>帮<i></i><i></i>莽夫，替<i></i>撑<i></i>场<i></i>。
“<i></i>，<i></i>等<i></i>！”
“东<i></i>，<i></i>等<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>内容，<i></i>异<i></i><i></i>世<i></i>乌托邦，让<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>山猎<i></i>，露<i></i><i></i>神采奕奕<i></i>向往。
徐牧难<i></i>松<i></i><i></i>口气，千<i></i><i></i>私兵<i></i>，虽<i></i><i></i><i></i>五百骑<i></i>铁骑，<i></i>并<i></i>善射，若<i></i><i></i><i></i><i></i>百<i></i><i></i>山猎射<i></i>，<i></i>管<i></i>守坚<i></i><i></i>征伐，必<i></i><i></i>利器。
“卫丰，派几<i></i><i></i><i></i>附近寻马车，<i></i>武<i></i><i></i>话便请。若<i></i>，便跑远<i></i><i></i>。”
“列位<i></i>物件，若<i></i><i></i>打紧<i></i>，便<i></i>弃<i></i>。褥<i></i><i></i>暖袍<i></i>类，<i></i><i></i>庄<i></i>，<i></i>定<i></i><i></i><i></i>与<i></i><i></i>。”
“东<i></i>，<i></i><i></i>等便甚<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，连<i></i>铜板<i></i><i></i><i></i>。”<i></i><i></i>山猎笑<i></i><i></i>。
徐牧却听<i></i><i></i><i></i>滋味，狗官逼<i></i>，逼<i></i><i></i>何<i></i><i></i>步。
“东<i></i>。”刚走<i></i><i></i><i></i>卫丰，<i></i><i></i>候<i></i>突<i></i>返<i></i>回<i></i>。
“怎<i></i>？”
“外头<i></i><i></i>官<i></i>，杀<i></i>杀？”
“几<i></i>？”徐牧皱<i></i>皱眉。
“七八<i></i>数。”
“让<i></i><i></i>进<i></i>，寻马车<i></i><i></i><i></i>，尽快安排<i></i><i></i>。”