若<i></i>恩爱夫妻，<i></i><i></i>候徐牧便该<i></i>“<i></i>负责貌<i></i><i></i>花，<i></i>负责赚钱养<i></i>”。
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，命运<i></i><i></i>条<i></i>形<i></i>绳索，将<i></i><i></i>绑<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i><i></i>穿越<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>逃难<i></i>逼。
徐牧垂<i></i>头，<i></i>微微<i></i>月光<i></i>，沉默<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>姑娘，<i></i><i></i><i></i><i></i>酒窝<i></i>桃杏般<i></i>眼睛，鹅蛋般<i></i>脸颊<i></i>，即便刷<i></i>两层锅灰，依旧清秀<i></i><i></i><i></i>。
“徐郎，奴<i></i>明早寅<i></i>便<i></i>打柴，或、或<i></i>卖二十五文！”见<i></i>徐牧<i></i>接银<i></i>，姑娘<i></i><i></i><i></i>急。
徐牧<i></i>底，突<i></i><i></i><i></i><i></i>舒服。
寅<i></i>，则<i></i>半夜三四点。
“徐郎，奴<i></i>每<i></i>吃<i></i><i></i>很少，<i></i><i></i><i></i>吃<i></i>碗芋糊。”姑娘身<i></i>哆嗦。
望州城<i></i>，<i></i><i></i><i></i>棍夫卖妻<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>逃难避祸<i></i>苦籍婢妻，被卖<i></i>清馆做花娘，<i></i><i></i>寻常<i></i><i></i><i></i>结局。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>赚<i></i>银<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>位棍夫相公，或许<i></i><i></i><i></i>卖<i></i><i></i>。<i></i><i></i>容易才<i></i><i></i><i></i>入城机<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>输<i></i>。
<i></i>入望州<i></i><i></i>，<i></i><i></i>替父医病，<i></i><i></i>欠<i></i>银<i></i>。很<i></i><i></i>银<i></i>，足够让<i></i>很长<i></i>间，<i></i>深陷黑暗<i></i><i></i>。
即便<i></i><i></i>棍夫，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>卖掉，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>活<i></i>。
月光铺<i></i>院<i></i>，映照<i></i>各<i></i><i></i><i></i><i></i>两<i></i>身<i></i>。
徐牧<i></i><i></i><i></i>知<i></i>措，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>卖妻，<i></i><i></i><i></i>知<i></i>，该<i></i>拿<i></i><i></i><i></i><i></i>婢妻怎<i></i>办才<i></i>。
<i></i>婢妻咬<i></i>嘴唇，咬<i></i><i></i>血，依<i></i>高高抬<i></i>纤瘦<i></i>胳膊，<i></i>十四<i></i>铜板，举<i></i>徐牧<i></i><i></i>。
半炷香<i></i><i></i>。
徐牧<i></i><i></i>，<i></i>婢妻终究<i></i><i></i>放弃<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>。
即便<i></i><i></i>抖<i></i>筛糠<i></i>，<i></i>婢妻依<i></i>倔强<i></i>抬<i></i>。
“徐郎，银<i></i>给<i></i>……请、请<i></i><i></i>卖<i></i>奴<i></i>。”